W północnej części gminy dominuje krajobraz równinny z kilkoma kompleksami leśnymi. Północny skrawek gminy, w Woli Przybysławskiej, znajduje się w granicach „Koziego Boru”, utworzonego w 1990 roku, w strefie Obszaru Chronionego Krajobrazu, położonego na Wysoczyźnie Lubartowskiej. Dominują tu bory sosnowe z udziałem dębu szypułkowego oraz bory mieszane. Prawdziwą ozdobą tych lasów jest lęgowa para bocianów czarnych, a także rzadko już spotykane ptaki: myszołów, puszczyk, dzięcioł czarny i dzięcioł średni. Przy północno-zachodniej granicy gminy znajdują się urokliwe naturalne jeziorka – „Rejowiec” i „Duży Ług”. Ich brzegi porasta roślinność szuwarowa, która skrywa lęgi m.in. perkozików, kokoszek wodnych, bąków, kilku gatunków kaczek w tym rzadkich krakw. Na terenie podmokłym można spotkać bobry a czasami łosia.

Południowa część gminy leży na atrakcyjnym Płaskowyżu Nałęczowskim o charakterystycznym pagórkowatym krajobrazie. Występują tu liczne wzgórza, doliny, wąwozy lessowe oraz duży kompleks stawów rybnych, położonych wzdłuż koryta rzeki Kurówki (źródło w Piotrowicach Wielkich). W dzisiejszych granicach zostały wykonane w XIX w., przez hr. Jana Jezierskiego. Brak prawidłowej konserwacji w ostatnich dekadach spowodował upodobnienie ich do naturalnych zbiorników wodnych. Na stawach i okalających je podmokłych łąkach żyje około 50 gatunków ptaków. Można tu spotkać: łabędzie nieme, rybitwy, kaczki, bąki, czaple oraz cztery z pięciu gatunków perkozów. Brzegi stawów porośnięte są pasmem szuwaru trzcinowo-pałkowego z tatarakiem, babką wodną i kniecią wodną.