Najliczniej występujące gatunki to:

• grab pospolity, 
• lipa drobnolistna, 
• wiązszypułkowy, 
• jesion wyniosły, 
• klon pospolity,
• klon jawor, 
• jesion pensylwański, 
• kasztanowiec biały, 
• olcha czarna, 
• topola biała, 
• brzoza brodawkowata.

Z gatunków drzew iglastych zachowały się okazy modrzewia, sosny czarnej, sosny wejmutki, wyginęły niestety występujące niegdyś licznie śnieguliczki, lilaki, jaśminowce. Stwierdzono, że ok. 180 drzew liczy powyżej 80-100 lat. Pochodzi, zatem z pierwszych nasadzeń w parku.

Wśród najstarszych drzew najliczniejsze to:

• lipy drobnolistne, 
• graby,
• kasztanowce, 
• jesiony 
• olchy. 

Okaz jesiona wyniosłego rosnący przy alejce łączącej przejściedla pieszych z SP ZOZ w Garbowie, jest umieszczony w rejestrze pomników przyrody woj. lubelskiego jako pomnik przyrody. Na terenie parku znajduje się około 20 drzew o obwodzie pni ponad 300 cm. Wiosną na parkowych polankach zakwitają zawilce i fiołki, pachnie czeremcha, a nadrzewach zobaczyć można skaczące wiewiórki, gniazda wron, usłyszeć kukułkę czy dzięcioła. Znajdujący się na terenie parku klasycystyczny pałac w kształcie litery H pochodzi prawdopodobnie z roku 1850, historia jego jest związana z postacią Izabeli z Flemingów Czartoryskiej, jej męża Adama Kazimierza i córki Marii Wittemberskiej, a także jak podają źródła z postacią Jana Nepomucena Jezierskiego. W parku zasługuje na uwagę obelisk poświęcony pamięci pomordowanym w czasie II wojny światowej mieszkańców Garbowa, kamień Kościuszki upamiętniający przemarsz przez Garbów wojsk powstańczych.